Ik ga deze blog beginnen met iets atypisch dat ik graag met jullie deel. Volgens mijn human design chart ben ik een "projector". Dit is zo een coole tool, moet je zeker eens proberen. Gewoon opzoeken op internet en je kan er zo eentje van jezelf maken. Je moet wel kennis hebben van jouw geboortedatum, - plaats en uur. Wat typeert een projector vooral? Die wacht op de uitnodiging en gaat dan vooral inspireren en waarde delen met de mensen die klaar zijn voor die boodschap. Ik hoef dus niet te jagen achter mensen en al zeker niet te doen alsof ik het warm water telkens opnieuw heb uitgevonden. Wat een verlichting sinds ik meer ben gaan leven en werken volgens mijn human design!
Want zo wil ik de link leggen naar een patroon waar ik jarenlang zelf heb in vastgezeten. Zonder dat ik het zelf doorhad. Het patroon dat mij onbewust zo moe maakte, was om niet rond de pot te draaien, PERFECTIONISME.
Onlangs haalde ik mijn rapporten nog eens naar boven. Nostalgie! Ik kwam niks anders tegen dan commentaren als "Knap werk, Evy!", "Goed zo, Evy!", "Doe zo verder, Evy!" "Wat een prestatie, Evy!" "Komaan Evy, nog een tandje bij. Jij kunt dat!" In een eerste reactie verscheen er een grote glimlach op mijn gezicht. Want 't is natuurlijk wel leuk om dat terug te zien en dan zulke lofredes te mogen lezen. Ik werd er ook wel wat stil van. Want nu weet ik dat ik mijn eigenwaarde jarenlang onbewust gekoppeld heb aan die punten en die commentaren.
Ik was altijd een flinke. Ik hoor het mijn mama nog zeggen. "Ons Evy, da's een flinke!" En ik betrap mezelf er wel eens op dat ik dat over onze Lucas ook wel eens durf laten vallen. En da's schoon en met de beste bedoelingen è van mijn mama. Trouwens zij was het niet alleen hoor. Er waren er nog wel, op school bijvoorbeeld. Of op de turnles. Om maar aan te tonen hoe je omgeving je vormt tot wie je bent. Als ik nu terugkijk naar mijn jongere zelf, dan denk ik oprecht: "Goed gedaan meisje, maar ge mocht verdorie toch veel minder streng geweest zijn voor uzelf!"
Want dat is wat er vaak gebeurt in zulke gevallen. Perfectionisme of eender welk patroon, daar wordt je niet mee geboren. Dat wordt gekweekt. In eerste instantie door impulsen van jouw omgeving en in tweede instantie, in mijn geval toch, ga je het zelf nog gaan versterken. En zo geschiedde, ik legde mezelf enorm veel druk op. Een druk die niemand mij ooit heeft opgelegd, laat dat duidelijk zijn. Maar er onbewust wel was ingesijpeld. "Ik moet mijn best doen!" speelde altijd in mijn achterhoofd, op eender welk vlak.
Bij mij komt een blog nooit zomaar. Je deelt waar je klaar voor bent, zo gaat dat nu eenmaal. Ook op sociale media. By the way, dit persoonlijk verhaal is totaal niks waar ik me over schaam. Voor mij is het iets waar ik 3 jaar geleden bewust van werd en zo kwamen er telkens meer zaken naar boven. Schrijven werkt bevrijdend en helend op sommige momenten en ik ben ervan overtuigd dat er voor heel wat mensen "herkenbaarheden" gaan inzitten. Ik heb er dan ook totaal geen probleem mee om dit te delen en mij 'kwetsbaar' op te stellen. Ik vind het juist een meerwaarde in wat ik vandaag beteken voor veel ondernemers. Want ja, het is zeker niet voor niks dat ik vooral mensen aantrek die vaak doorschieten in perfectionisme, bewijsdrang of controledrang.
Er komen heel vaak 'flinke' mensen bij mij langs voor coaching. Waarom zouden flinke mensen trouwens naar een coach gaan? Om nog flinker te worden? Nee, ik denk het niet. Het 'ding' in coaching is dat 'het probleem' nooit het werkelijke probleem is. Vaak komen mensen als ze voelen dat er iets tegenwerkt. Lichamelijk, in hun denken, in hun resultaten. Maar op dat moment kunnen ze dat nog niet bewust vastpakken. Het sluimert. Maar op den duur slaat dat sluimeren om in een hardnekkige weerstand met vermoeidheid of lusteloosheid tot gevolg.
Dat is althans hoe ik het destijds ervaren heb. Helaas heb ik het op de harde manier geleerd. Want zoals de titel van mijn blog stelt: "Altijd flink willen zijn, kan op den duur serieus gaan tegenwerken" Zo is dat ook bij mij zo gegaan. Een aantal jaren geleden was ik het bijvoorbeeld beu om flink te zijn en 'happy couple' te spelen, dus zette ik een punt achter mijn huwelijk. Kunt ge't u voorstellen? Om dan een nieuw leven op te starten met een man die een stukske ouder is dan ik! 't Was dus niet om te lachen. (;)) Ik wil er nu ook niet cynisch over gaan doen. Maar dus, ik, die altijd zo flink, voorbeeldig en plichtsbewust was, gooide alles overboord. Verliefd tot over mijn oren! Gelukkig verzacht dat op den duur, want dat is ook niet gezond volgens mij hele dagen smoorverliefd zijn. Dit is trouwens geen pleidooi om met z'n allen te gaan scheiden, laat dat duidelijk zijn.
Dit ging natuurlijk niet van dag op dag. Het is een lang proces geweest, waarvan ik de weerbots achteraf serieus gevoeld heb. Een verhaal van verdriet, pijn, angst, liefde, twijfel, nog meer verdriet. In die periode leerde ik stress kennen. Jammer genoeg onder de vorm van chronische stress. Volgens de algemene definitie is stress een natuurlijke reactie op een prikkel. Het is een reflex van ons lichaam waarbij het gaat reageren door tijdelijk te vechten, te vluchten of te bevriezen. Dit is de pure en simpele definitie, maar dat is exact wat er in die periode gebeurde. Het was een aaneenschakeling van vluchten, vechten of bevriezen. Niet moeilijk dat ik in die periode tot twee keer toe de diagnose kreeg van een nierbekkenontsteking bij mijn huisdokter. De stress uitte zich dus in mijn lichaam door een hoge ontstekingsgraad in mijn bloed.
"Ik was mislukt.", "Niks waard." Dat dacht ik toen letterlijk. En toch was het in dat moment, dat er niks meer was, dat ik radicaal koos voor leiderschap en om mijn leven in handen te nemen. Want hoe durfde ik eigenlijk te denken dat er "niks" meer was. Alles lag open en dus ideaal om opnieuw te beginnen en op te bouwen. Die dag ben ik anders naar het leven beginnen kijken. Besefte ik ook dat als ik dit nieuwe leven wilde doen slagen, ik eerst tijd ging moeten nemen om mezelf eens wat beter te leren kennen. Want hoe je het ook draait of keert, scheiden doet lijden op de één of andere manier. Je neemt afscheid, ook een stuk van jezelf laat je achter. Ik liet het energievretende stuk van mijn perfectionisme ook achter mij. Het is er nog steeds, nu echter bewust aanwezig.
En of het nu een scheiding is, een ontslag, een faillissement, whatever... Elk van die situaties zijn een ideaal moment om te reflecteren en na te gaan wie je werkelijk bent en wat je werkelijk wilt. Hoe wil je jouw leven verder inkleuren? Want da's ook de reden dat ik mij al van bij het begin van Coachtree gericht heb tot ondernemers en zaakvoerders (m/v). Niet omdat het scheidingspercentage daar hoger of lager ligt, dat is niet mijn expertise. :) Wel omdat ik ervan overtuigd ben dat een eigen bedrijf jou sowieso gaat triggeren in patronen bij jezelf, dus beter om deze te kennen. Bovendien vraagt ondernemerschap in eerste instantie leiderschap nemen en dat begint bij jezelf.
Je kan pas leiding geven over anderen als je jezelf door en door kent. Dus ook je zwaktes en de zaken waar je in doorschiet. Evolueren en groeien als mens betekent eigenlijk zaken durven loslaten: de verwachtingen die de familie van je heeft, je eigen twijfels, het oordeel van de maatschappij. Dat vraagt moed, veel moed. Het is wel van daaruit dat je stappen kan zetten naar je echte zelf tot je letterlijk in het leven zit waarvan je denkt: "dit is echt mijn leven, 100%!" En dat wens ik iedereen toe, ook mezelf natuurlijk.
Elk heeft zijn persoonlijke ontdekkingstocht, met ups en downs. Daarom deel ik liever een persoonlijk verhaal dan een blog met managementstellingen en vuistregels. Omdat ik jou wil aanzetten en aanmoedigen om te kijken naar je eigen reis. Ik heb het ooit al wel eens geschreven. Ik ben geen typische business coach die altijd praat over doelen, plannen en strategieën. Bij mij gaat gezondheid voor op succes, zowel bij de ondernemer als in de organisatie.
En zal ik u eens iets verklappen. Gezonde organisaties zijn altijd succesvol, maar succesvolle niet altijd even gezond. Dus er zit een duidelijke visie achter, namelijk bij Coachtree versterk ik ondernemers en zaakvoerders (m/v) die beseffen dat zij zelf hun belangrijkste fundament zijn. Jouw gezondheid en mindset zijn de sleutels tot jouw succes. Als die sleutel optimaal werkt, gaan er telkens nieuwe deuren open.
Ik ben zeker benieuwd naar hoe dit persoonlijk verhaal bij jou binnenkwam. Feel free om iets te delen indien je wenst. Ken je iemand die wel iets kan hebben aan dit verhaal, spread the love zou ik zeggen. En anders, tot binnenkort misschien?
Het is trouwens bijna tijd voor goeie voornemens. Ben je van plan om het in 2022 anders aan te pakken, maar dan wel meteen slim? Weet je dat het dan een goeie zaak is om hierin weerklank te zoeken bij een klankbord? Twijfel niet en boek jouw vrijblijvende kennismaking bij Coachtree om te knallen in 2022!